روزی روزگاری شیطان به فکر سفر افتاد. با خود عهد کرد تازمانی که
انسانی نیابد که بتواند او را به حیرت وا دارد، از این سفر بر نگردد. نیم
دو جین روح را در خورجین ریخت. نان جویی بر داشت و به راه افتاد.
رفت و رفت و رفت. هزاران فرسنگ راه رفت تا اینکه تردید در دلش
جوانه بست که شاید تصمیم غلطی گرفته باشد.
در هیچ کدام از جاده های دنیا به هیچ بنده ای که ....
توجه او را جلب
کند ویا حتی کنجکاوی او را بر انگیزد، بر نخورد. دیگر داشت خسته
می شد. تصمیم گرفت به مکان مقدسی سر بزند؛ ولی حتی آنجا هم،
که همیشه مبارزه ای ریشه دار از زمانهای دور، علیه او جریان
داشت، هیچ چیز نتوانست حیرت زده اش کند. دلسرد و نا امید و
افسرده در سایه درختی ایستاده بود که رهگذری گرما زده با
کیفی بر دوش کنا او ایستاد. کمی که استراحت کرد خواست به
رفتنش ادامه دهد. مرد قبل از اینکه به راه خود ادامه دهد، به او
گفت:"تو شیطان هستی!"
ابلیس حیرت زده پرسید:"از کجا فهمیدی؟!"
" از روی تجربه ام گفتم. ببین من فروشنده دوره گردم. خیلی سفر
می کنم و مردم را خوب می شناسم . در نتیجه در همین ده دقیقه
ای که اینجا هستیم، تو را شنا ختم. چون:
مثل کنه به من نچسبیدی، پس مزاحم یا گدا نیستی !
از آب و هوا شکایت نکردی، پس احمق نیستی !
به من حمله نکردی، پس راهزن نیستی !
به من حتی سلام نکردی، پس شخص محترمی نیستی !
از من نپرسیدی داخل کیفم چه دارم، پس فضول هم نیستی !
حالا که نه مزاحمی، نه احمق، نه راهزن، نه محترم، نه فضول پس
آدمیزاد نیستی ! هیچ کس نیستی ! پس خود شیطانی !"
شیطان با شنیدن این حرفها کلاه ازسر برداشت و کله اش را خاراند.
مرد با دست به پاها یش زد و گفت:"خوبه! تازه، شاخ هم که داری!"
خیلی جالب بود! شیطون هم کم آورده پیش این به ظاهر اشرف مخلوقات!!
سلام آقا حمید. وقتی اومدم و آپ نمی کردید و بهتون گفتم چقدر داستانکاتون به دردم می خورن و چقدر کمکم کردن ، فکر نمی کردم روزی برسه که کتاب چاپ کنین. خوشحالم از سرزندگی وبتون.شما ما رو فراموش کردین . اما ما نه.چون بازم به وبتون سر می زنیم.اسممون تغییر کرده اما شخصیتمون نه !
چه جالب!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ممنون
ایول
بر خلاف دوستان دیگر من فکر می کنم که این داستان در حد داستانک نبود. بعضی وقتها ناامیدمون می کنی رفیق
سلام
ممنون
جالب بود
گاهی فکر می کنم شیطان از خیلی از ماها بهتره و دست تقدیر اونو به اینجا کشونده
یاد این شعر افتادم:
در دام من نهاد نهان دام مکر خویش
آدم میان حلقه آن دام دانه بود
می خواست تا نشانه لعنت کند مرا
کرد آنچه خواستُ آدم خاکی بهانه بود
وای واقعاً زیبا بود.
به این طرز نگاه دوره گرد افسوس می خورم
البته این کسایی که فقط تجربه خودشون رو میبینن و به اون الکی ایمان دارن کم نیستن
jedan adamaro un tor ke doregard goft mishe shenakht?!!!! be nazaram ye kam ajib bood
جالبه